شش مغالطه‌ی روش‌شناختی در مطالعه‌ی تاریخ اندیشه‌ی سیاسی

این مقاله متکفلِ معرفی و نقادیِ شش خطای رایج روش‌شناختی در مقامِ فهمِ تاریخِ اندیشه‌ی سیاسی و مطالعه‌ی تاریخیِ آن‌ها است. از این مجموعه، دو اسطوره‌ی «تقلیلِ پدیده‌های فکری‌‌سیاسی به بازنمودها و ساختارهای زبانی» و «تحلیل پدیده‌های فکری‌‌سیاسی بر اساسِ شباهت خانوادگی و بازی‌های زبانی» به ترتیب، حاصلِ کاربستِ ناروشمندِ آرای متقدم و متاخر ویتگنشتاین اند، کاربستی نسنجیده بر اساسِ تعمیم ناروای آرای متقدم و متاخر او از حوزه‌ی مباحث ناظر بر مسائل متافیزیکی به حوزه‌ی مباحثِ تجربی و نظری ‌مربوط به علوم انسانی و اجتماعی. چهار اسطوره‌ی دیگر، در واقع، حالاتی گوناگون از «اسطوره‌ی دکترین‌اندیشی» اند که اسکینر آن را در آثار خود معرفی و نقد کرده است. این چهار اسطوره به ترتیب در ذیل این عناوین بررسی و سنجیده خواهند شد: «اسطوره‌ی زمان‌پریشی،» «اسطوره‌ی شیء‌انگاری،» «اسطوره‌ی سازگاری درونی،» و «اسطوره‌ی فراپیش‌افکنی.» این مقاله علاوه بر سنجش و بررسی این شش اسطوره‌ی مغالَطی، شامل یک پیش‌گفتار و یک پی‌گفتار است. در پیش‌گفتار، پاره‌ای مقدماتِ نظری و روش‌شناختی تمهید می‌شوند. دو بخشِ نخستِ مقاله دربرگیرنده‌ی صورت‌بندیِ منطقیِ دو اسطوره‌ی پیش‌گفته‌ی ویتگنشتاینی است. بر اساسِ خوانشی هم‌دلانه از رویکرد تاریخ‌شناختیِ اسکینر، بخش سوم مقاله به معرفی کلان‌اسطوره‌ی دکترین‌اندیشی و چهار اسطوره‌ای که از آن مشتق و متشعّب می‌شوند، اختصاص دارد. هریک از این چهار اسطوره در یکی از فصل‌های چهارگانه‌ی بخش سوم مقاله معرفی و نقد می‌شود. در پی‌گفتاری که در «ارزیابی و افق‌گشایی» پایانی، چگونگی نسبت آرای اسکینر با دو اسطوره‌ی ویتگنشتاینی بررسی خواهد شد و مسیر پی‌گیری و تکمیل مطالعه‌ی حاضر نشان داده می‌شود.

Six Methodological Fallacies in the Study of the History of Political Thought

This paper examines six methodological myths, which animates a wide range of fallacies in the study of the history of political thought. “The reduction of social facts to language representations” and “the reduction of the relations among politicointellectual facts to family resemblance and language games” are the first two myths, which I try to discuss and bust in this paper. They stem from an unwarranted generalization of Wittgenstein’s ideas regarding philosophical statements and metaphysical claims to scientific (theoretical and experimental) statements. The next four myths are those, which Skinner pioneered in introducing and critically examining—i.e., “the myth of anachronism”, “the myth of reification”, “the myth of coherence” and “the myth of prolepsis”. In the Introduction, I discuss some theoretical basis for this methodological critique to the study of the history of political thought. Afterwards, in the first two parts of the paper, the two Wittgensteinian fallacies will be examined separately through a close reading of the ideas he developed in the two phases of his intellectual life. The four Skinnerian fallacies will be examined through four sections under the third part of the paper. Setting forth an overall review of the debates, which have taken shape around the six introduced fallacies, I conclude the paper with an evaluation of the relations between the Wittgensteininspired methodological myths and those discovered by Skinner given the fact that Skinner’s ideas regarding the methodology of the study of the history of political thought were partly under the influence of Wittgenstein’s philosophical ideas.