آینده‌پژوهی منطقه‌گرایی‌نوین پیش روی جمهوری اسلامی ایران در خلیج‌فارس

در نظام بین‌الملل همواره با طیفی ازروابط همگرایانه-واگرایانه روبرو هستیم. به این ترتیب، وضعیت روابط همگرایانه و واگرایانه میان کنشگران بین‌المللی در گذشته و حال بر آینده روابط آن‌ها اثرگذار است و می‌تواند روابط آنها را به‌سمت همکاری منجر به منطقه‌گرایی یا واگرایی سوق دهد. بنابراین وضعیت‌های مطلوب، محتمل و ممکن آینده را می‌توان در قالب سناریوهای متفاوت مطرح کرد که متاثر از سه دسته عواملِ «سدکننده‌ها، پیشران‌ها و شگفتی‌سازها» شکل می‌گیرند؛ از این رو نگارندگان با طرح این سوال که سناریوهای مطلوب، محتمل و ممکن در زمینه امکان یا عدم امکان شکل‌گیری منطقه‌گرایی‌نوین در خلیج‌فارس کدام است؟، تلاش دارند با روش توصیفی تحلیلی و بهره‌گیری از انباشته‌های نظری مطالعات منطقه‌ای در چارچوبی آینده‌پژوهانه، هر کدام از این آیندها را شناسایی و چشم‌اندازسازی نماید. از آنجا که نگارندگان در این پژوهش ابتدا به دنبال یافتن(اکتشاف) سناریوها هستند، قادر به ارائه فرضیه نیستند. پس از یافتن سناریوهاست که می‌توان اقدام به شناسایی دورنمای منطقه‌گرایی‌نوین در خلیج‌فارس نمود. یافته‌های پژوهش نشان می‌هد، حداقل تا آینده نزدیک زمینه همگرایی میان تمامی کشورهای منطقه وجود نخواهد داشت و غالبا منطقه‌گرایی در شکل جنینی و کم‌مایه پایدار خواهد ماند.

The Future of New Regionalism in the Persian Gulf

In the current international system, we are always face with a range of Convergentdivergent relations, each of which can be considered as a continuum of interactor complex relationships, and of course it is possible to move between these significant situations and move towards promoting or decreases comprehensive cooperation between actors. On this basis, the state of Convergent and divergent relations between international actors in the past and the present certainly will affect the future of their relations and can lead their relations to regionalism or a conflictual situation and potentially war. Therefore, desirable, probable and possible future situations can be plan in different scenarios that are affected by three noticeable categories of factors, such as &barriers, Propellants, and surprises In the meantime, explaining the future prospects in this area will require an appropriate approach and method. In doing so, having presenting this question that, what are the most desirable, probable, and possible scenarios for the possibility or impossibility of new regionalism in the Persian Gulf? We will attempt to identify and analyse each of these futures drawing on Futures studies knowledge / methods. Since the authors in this study first will seeks to find scenarios using a forwardlooking method, ti is not relevant to provide a hypothesis. In other words, the main purpose of a future research is to identify a situation in which there is no necessary awareness. In this type of research, the researcher seeks access to information that can help them to understand the research topic well in order to scenario building. After finding scenarios, it would be possible to identify the future of new regionalism in the Persian Gulf. The findings show that there will be no convergence among all countries in the region, at least until the near future, and that regionalism will often remain primitive and underdeveloped.