نقش صبر در سیر و سلوک از دیدگاه مولانا در مثنوی

صبر( پایداری و استقامت) از لحاظ نقش مهمی که در تکامل معنوی و روحی انسان و شکوفا کردن استعدادها و نیروهای بالقوه روحانی بر عهده دارد، در تصوف و عرفان حایز اهمیت است و عرفای بزرگ در کتب خود درباره آن بسیار بحث کرده اند. مولانا هر نوع پیروزی و موفقیت در سیر و سلوک را بر اثر صبر و پایداری می داند و در مبارزه و جهاد با نفس صبر را به یک سپر آهنین تشبیه کرده که خداوند بر روی آن نوشته است : جاء الظفر یعنی پیروزی آمد. مولانا معتقد است صبر در مقابل گرایشها و تمایلات نفسانی و تحمل رنجها و دردها و سختیهای آن موجب می شود که سرچشمه هایی از علم، قدرت، اراده و خلاقیت در روح شروع به جوشیدن کند و انسان را به دریای بی نهایت ومطلق کمال و حیات یعنی خداوند پیوند بزند.