ذهن و زبان کودکان در ادبیات داستانی

یکی از بارزترین ویژگیهای نگاه خردسالان و نوجوانان، عینیت بخشیدن به رخدادهای داستان و اجتناب نویسنده از دخالت مستقیم و جانبدارانه و داوری های ارزشی در داستان است که ممکن است به تاثیر داستان بر خواننده خدشه وارد کند. طبیعی است پاکی و معصومیت نگاه وشخصیت کودکانه از اغراض شخصی گریبانگیر بزرگسالان به دور است و با نگاه و دنیای بزرگسالان که ناشی از تجربه های گوناگون آنان می شود، تفاوت بسیار دارد. که این امکان را به نویسنده می دهد تا بهتر به شخصیت پردازی افراد داستان بپردازد. تضاد میان دنیایی که شخصیت های جوان تصویر می کنند و آنچه از نگاه بزرگترها ارائه می شود می تواند بازگوکننده بسیاری از واقعیت های اجتماعی و روان شناختی ( رفتاری، روحی و شخصیتی) باشد که برای خواننده ملموس تر و مشهودتر خواهد شد.این بررسی با توجه به نمونه های مختلف به بهره گیری نویسندگان ایران از دیدگاه شخصیت های کودک و نوجوان نگاهی اجمالی دارد.