تئاتر شاعرانه ژیرودویی

در سالهای بین دو جنگ جهانی، با آنکه برخی از منتقدان تئاتر اهمیت کارگردانی را بسیار برتر از اهمیت متن نمایشنامه می دانستند، تعدادی از نویسندگان تئاتر نمایشنامه هایی شاعرانه به وجود آوردند که همه توانایی و قدرت تاثیر آنها بر پایه متن های دقیق و بسیار شاعرانه بود.در میان این نویسندگان ژان ژیرودو جایگاهی ویژه دارد، زیرا اولا آثار نمایشی وی به سرعت در شمار شاهکارهای نمایشی جهان قرار گرفت و نویسنده را از شهرتی جهانی برخوردار ساخت و ثانیا روی آوردن گروههای مختلف خواننده و بیننده به آثار نمایشی وی با همه اختلافات سطح آگاهی و دانش آنان، از سویی و ناروشنی مقاصد و مفاهیم مورد نظر نویسنده در نمایشنامه هایش، از سوی دیگر مساله بسیار مهمی را درباره چگونگی انتظار از آثار ادبی و به ویژه تئاتر مطرح می سازد و آن عبارت از طرح این پرسش است که آیا خواننده نمایشنامه یا بیننده نمایش یابد اندیشه ها و مقاصد نویسنده را به روشنی دریابد؟در این جست و جو که با روش اسنادی و کتابخانه ای تهیه گردیده کوشش به عمل آمده است تا با نگاهی تحلیلی به مشهورترین نمایشنامه ژیرودو، (آنتراکت) و نیز با بررسی شیوه کار و چگونگی نظرات نویسنده و همچنین با بهره گیری ا ز نظریات منتقدانی که درباره آثار وی سخن گفته اند به این پرسش مهم تا آنجا که ممکن است پاسخ داده شود.