تاثیرات زبان طبیعی و مبانی فلسفی در تحلیل قضایا در منطق قدیم

زبان طبیعی و تفکرات فلسفی، در منطق قدیم نقش اساسی ایفا نموده است، از این رو دیدگاههای منطقیون بزرگ ما، همچون ابن سینا، قطب الدین رازی و خواجه نصیرالدین طوسی، در بعضی از مباحث بنیادی منطق، صوری محض و منطقی صرف نبوده است؛ و گاهی در این دیدگاهها، تعارضاتی مشاهده می شود که ناشی از تاثیر همین عوامل برون منطقی است. ما در این مقاله بر آنیم تا این تاثیرات را در مورد یکی از بنیادی ترین مسائل منطق یعنی مساله (مصداق) و (مفهوم) و جایگاه منطقی آن در منطق قدیم، بررسی کنیم.