بررسی سیر تحولات جمعیت شهرستان های استان کرمان طی سال های( 1390-1335) و روند آینده آن

در هر برنامه ریزی سه شاخص، بسیار با اهمیت هستند، که عبارت اند از : جمعیت، فضا و مکان و ارتباط جمعیت با فضا و مکان، بنابراین جمعیت به عنوان یکی از سه عنصر تاثیرگذار بر برنامه ریزی است. تعداد جمعیت به تنهایی نمی تواند تاثیر گذار باشد.بلکه آنچه با اهمیت است خصوصیات ویژگی های جمعیت که شامل نسبت جنسی، ترکیب سنی، وضعیت سواد، اشتغال و چگونگی توزیع و پراکندگی در فضای جغرافیای و نحوه رشد و تحرک مکانی است. استان کرمان یکی از کم تراکم ترین استان های کشور است. زیرا جمعیت اندگ در گسترده وسیعی توزیع شده است. به طوری که این استان حدود 5/3 درصد از جمع کشور را دارد، در حالی که بیش از 11 درصد از وسعت کشور را به خود اختصاص داده است. تراکم اندک، توزیع نابرابر جمعیت، در گستره وسیع استان، اختلاف زیاد در رشد جمعیت شهری و روستایی، سرعت بالای رشد جمعیت شهری، رشد منفی در جمعیت روستایی از مهم ترین مسائل جمعیت استان می باشند. هدف این تحقیق نشان دادن وضعیت جمعیت استان، خصوصا جمعیت شهری نابرابری در توزیع جمعیت شهری، در شهرهای مختلف استان و بطور کلی عدم تعادل در توزیع جمعیت استان است. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی تحلیلی است. که با استفاده از منابع موجود، اطلاعات جمعیتی شهرهای استان فراهم شده، اعداد و ارقام جمعیتی دسته بندی، تجزیه تحلیل و روند آن شناسایی گردیده، تا در برنامه ریزی ها مورد استفاده قرار گیرد. نتایج تحقیق نشان میدهد که تراکم اندک، توزیع نامتعادل جمعیت شهری و روستایی، رشد سریع جمعیت شهری و افزایش تعداد شهرها از ویژگی های جمعیتی استان کرمان می باشد. در پایان راهکارهایی جهت ساماندهی جمعیتی استان ارائه شده است.