تحلیلی بر پراکنش جمعیت در نظام شبکه شهری استان یزد طی سال های 1335 تا 1390

عدم تعادل های منطقه ای در فضای ملی لزوم مطالعه و بررسی در شبکه ونظام سلسله مراتب شهری را لازم و ضروری ساخته تا بتوان از این طریق به الگوی پراکنش جمعیت شهرنشین و بالاخره تعادل و عدم تعادل ها در نظام سلسله مراتب شهری هر منطقه ای پی برد و سپس با بررسی و شناخت وضعیت موجود به ارائه راهکارهایی پرداخت. از اهداف اصلی این پژوهش بررسی وضیت شبکه شهری و پدیده نخس شهر استان یزد می باشد. مقاله حاضر با استفاده از مدل های مرتبه اندازه زیپف، مرتبه اندازه تعدیل یافته، شاخص نسخت شهری وتمرکز شهری به تحلیل نظام شبکه شهری استان یزد در طی سالهای 35 تا 90 پرداخته است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که این استان از یک سو با افزایش تعداد شهرها و جمعیت شهرنشین روبرو وبدهاست و از سوی دیگر از سال 1335 به این طرف از نظم سلسله مراتبی شهرهای استان کاسته شده وعدم تعادل در توزیع و پراکنس فضاییآنها خود راب یشتر آشکار می سازد. عدم تعادل در توزیع منطقی جمعیت شهری در استان یزد معلول سیستم تمرکز گرایی در این گستره جغرافیایی است. به طوری که، شاخص نخست شهری کماکان در استان وجود دارد. علاوه بر این، توزیع نظام شهری استان درس ال 1335 با روند تمرکز بیش از حد ویا نخست شهری بیشتر همراه بوده و از سال 1335 به بعدو تا 1365 به تدریج تمرکز آن کاسته شده و به سمت توزیع مناسب تری در حال حرکت بوده است و از سال 65 تا 1390 شاخص نخست شهری افزایش پیدا کرده است.