گذار به سالخوردگی در کشورهای مسلمان: روندها و الزامات سیاستی

هدف از این مقاله بررسی زمان بندی گذار به سالخوردگی در بستر گذار باروری و آثار و پیامدهای آن در 47 کشور با اکثریت مسلمان است. داده ها از پایگاه داده های بخش جمعیت سازمان ملل متحد اقتباس شده است. نتایج نشان می دهد که کشورهای با اکثریت مسلمان، به استثنای کویت، سوح متفاوت اما روندهیا باروری مشابهی را در طول دوره ی 2010-1990 تجربه کرده اند. بر پایه ای این بررسی، سالخوردگی جمعیت پدیده ی جمعیت شناختی مسلط در بیش تر کشورهای با اکثریت مسلمان در نیمه قرن 21 خواهد بود. با این وجود، یافته ها از تفاوت در زمان بندی گذار به سالخوردگی در کشورهای مورد بررسی حکایت دارد. با این وجود، یافته ها از تفاوت در زمان بندی گذار به سالخوردگی در کشورهای مورد بررسی حکایت دارد. نتایج حاکی از آن است که شدت سالخوردگی تا حدود زیادی تحت تاثیر شدت کاهش باروری در طول دوره ی گذار باروری می باشد.از آن جا که در هیچ یک از کشورهای مسلمانی که در حال تجربه ی باروری در سطح یا زیر سطح جایگزینی می باشند، هنوز هیج سیاست جمعیتی جامعه برای رویارویی با پیامدهای باروری پایین و سالخوردگی جمعیت در آینده وجود ندارد، و نیز با توجه به زمان بر بودن فرآیند سیاست گذاری برای سالمندان اتخاذ یک سیاست جامع جمعیتی برای ساماندهی مسایل سالمندان در آینده ی نزدیک ضروری می نماید.