زناشوئی های خویشاوندی (همخون) از دیدگاه اسلام

پیامدهای ناگوار زناشویی های همخون ، از نظر سلامت جسمی و روانی و تکامل عقلی و فکری فرزندان ، تقریبا از بدیهیات و مسلمات دانش امروز است . از این رو ، بررسی دیدگاه آیین اسلام در این خصوص - با توجه به تاثیر تعیین کننده ای که باورهای دینی بر رفتارهای اجتماعی مردم دارد و با عنایت به شیوع نسبتا وسیع این گونه ازدواجها در ایران ، به ویژه در نقاط روستایی- از اهمیت خاصی برخوردار است . در این مقاله کوشش شده است با وجود کمبود ماخذ ، موضع شریعت اسلام در مورد این ازدواجها ، با توجه به منابع فقه ( : سنت ، کتاب و...) ، به صورتی کالا مستند بررسی و ارائه شود . از مجموع مباحث و مندرجات این مقاله می توان ، با احتیاط ، به این جمع بنید رسید که از نظر دین اسلام ، زناشویی های خویشاوندی ( همخون ) ، اگرمکروه و نامطلوب نباشند ، مستحب و مورد توصیه نیست . بدیهی است که با توجه به کم سابقه بودن این بررسی، تشخیص صحت و سقم یافته های آن ،‌ مستلزم تتبع و غور بیشتر و نیازمند نقادی صاحب نظران آگاه و کارشناسان خبیر است . در پایان مقاله ، همچنین به آرای برخی از فلاسفه ، مورخان و علمای اخلاق اسلامی درباره ی زناشویی های خویشاوندی ( همخون ) اشاره و نظریات آنها جمع بندی شده است .