برآورد تعداد زنان گمشده در استان مازندران، بر اساس سرشماری 1390 و نقش آن در باروری و رشد جمعیت در اینده

مساله ای به نام زنان گمشده در یک جمعیت ارتباط تنگاتنگی با مفهوم نسبت جنسی دارد به طوریکه حجم قابل توجهی از متونی که به زنان گمشده می پردازند در واقع بطور مستقیم یا غیرمستقیم به نسبت جنسی اشاره دارند و این مساله چیزی جز تبعیض و بدرفتاری علیه زنان در این جوامع نیست. در این پژوهش از جداول مدل غرب به عنوان معیار استفاده شده و بر اساس آن تعداد زنان گمشده استان مازندران در سال1390برآورد شده است. براساس امید زندگی 72 سال برای زنان مازندرانی در این سال، سطحِ 21 از جداول مذکور انتخاب و با نسبت جنسی واقعی که از داده های سرشماری 1390 استخراج شده، مقایسه شده است. نتایج نشان می دهد که تعداد 26798نفر زن مازندرانی در سال 1390 گمشده اند. به عبارت دیگر اگر استان مازندران نسبت های جنسی بدون تورش و الگوی عادی مرگ و میر را در تمام گروههای سنی خود تجربه می کرد، این تعداد زن باید به کل جمعیت استان مازندران افزوده می شد، در نتیجه جمعیت واقعی استان مازندران در سال 1390 حدود 3100741 نفر می گردید. پدیده زنان گمشده پیامدهای جمعیتی، اجتماعی و حتی سیاسی را بدنبال دارد. پیامدهای این پدیده، تاثیر بر حجم و رشد جمعیت آینده از طریق باروری است؛ چرا که این زنان برای تمام نسل های بعد از خود قدرت زایندگی را از دست می دهند.