روند و جریان‌های مهاجرتی استان مرزی کرمانشاه طی دو دهۀ اخیر

مهاجرت عامل افزایش و کاهش جمعیت در یک منطقه و باعث تغییر در ساختار جمعیت آن منطقه می‌شود. مهاجرت، واکنش انسان به شرایط نامطلوب زندگی اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و محیط زیست و تلاش برای بهبود شرایط و جابجایی مکان زندگی خود بوده است. استان مرزی کرمانشاه از استان‌های پرجمعیت و مهاجرفرست غرب کشور طی دهه‌های اخیر بوده و با بیشتر استان‌های کشور تبادل مهاجرتی داشته، از استان‌های دیگر مهاجر پذیرفته و به استان‌های دیگر مهاجر فرستاده است. هدف این مقاله، بررسی روند و جریان‌های مهاجرتی استان مرزی کرمانشاه طی دو دهۀ اخیر می‌باشد. روش تحقیق در این مقاله، کمّی از نوع توصیفی تحلیلی و مبتنی بر تحلیل ثانویه داده‌های مهاجرت استان مرزی کرمانشاه بر اساس سرشماری سالهای 1375 تا 1395 می‌باشد. یافته‌ها نشان می‌دهد، طی دوره 85-1375 حدود 40 درصد از مهاجران خارج شده استان وارد استان‌های تهران و کردستان و طی دوره‌های 95-1385، بالای 50 درصد از این مهاجران به‌ترتیب وارد استان‌های تهران، البرز و کردستان شده‌اند. بالای 65 درصد از مهاجران وارد شده به استان کرمانشاه طی دوره‌های مذکور از استان‌های تهران، کردستان، همدان، ایلام، لرستان و در دهۀ اخیر استان البرز به این استان‌ها اضافه شده است. مردان بیشتر از زنان اقدام به مهاجرت کرده‌اند و این مهاجران بیشتر از مناطق روستایی استان و بیش از 70 درصد آنان در سنین جوانی و فعالیت هستند. عمده‌ترین علل مهاجرت برای مهاجران وارد شده به استان، پیروی از خانوار و بعد از آن، برای مردان عامل اشتغال و برای زنان تحصیل بوده است. نتایج این مقاله نشان می‌دهد، استان کرمانشاه دارای تراز مهاجرتی منفی و استانی شدیداً مهاجرفرست بوده و بالاترین حجم و تبادل مهاجرتی با استان‌های تهران و کردستان دارد.