نقد تطبیقی حکایت‌های بهارستان جامی با داستان‌های مینیمالیستی

تاکید و تمرکز فرمالیست‌ها بر خَلق فُرم‌های نو با کمک استراتژی‌های کلامی، خالقان آثار ادبی را بیش از پیش به سوی مسائل مربوط به فُرم و تکنیک کشاند. نویسندگان این عرصه با بهره‌مندی از شگردهایی چون بی‌پیرایگی و سادگی زبان و مفاهیم،غافل‌گیری،به‌کارگیری تِمِ جذّاب، خلاصه‌گویی و کمال ایجاز وواقع‌گراییبه آفرینش گونه‌ای داستانی نائل شدند که بر مبنای فُرم و ظرافت‌های تکنیکی و بیان موضوع در کمترین حجم ممکن برای نفوذ به عمق آگاهی و عواطف خواننده خَلق شد که به مینیمالیسم شهرت یافت. در برخی آثار کلاسیک نثر فارسی همچون «بهارستان» جامی، حکایت‌های کوتاهی وجود دارد که در پنداشت بعضی پژوهشگران شباهت‌های فراوانی با داستان‌های مینیمال دارند و قابل انطباق با مشخّصه‌های مینیمالیسم می‌باشند. این پژوهش با رویکردی توصیفی‌ـ تحلیلی وجوه تشابه و تفاوت حکایت‌های کوتاه «بهارستان» جامی و مشخّصه‌های مینیمالیسم را بررسی کرده است و نشان داده‌ است که به‌رغم نظر برخی از پژوهشگران، حکایت‌های کوتاه «بهارستان» جامی نه تنها با داستان‌های مینیمالیستی کاملاً قابل انطباق نیستند، بلکه در کنار شباهت‌های ظاهری و صوری، تفاوت‌های بارزی نیز میان آنها وجود دارد.