بررسی تطبیقی عناصر داستانی در باب‌الحکایات احمد شوقی و حکایت‌های پروین اعتصامی

باب‌الحکایات احمد شوقی و حکایت‌های پروین اعتصامی از مهم‌ترین آثار تمثیلی ادبیّات معاصر عربی و فارسی به شمار می‌روند. دیدگاه غالب این است که نوع ادبی تمثیل و ساختار آن ضعیف است و به زحمت بار محتوای اخلاقی را بر دوش می‌کشد. در نتیجه، این نوع ادبی همواره در پایین‌ترین درجۀ یک نوع داستانی مورد بررسی قرار می‌گیرد. به علاوه، اغلب تحقیق‌های این حوزه به محتوا پرداخته‌، به هنر «چگونه گفتن» آنها توجّهی نشان نداده‌اند. بدیهی است که «چگونه گفتن» اصل بسیار مهمّی در ادبیّات است و این حجـم از تحقیق‌هایی که به «چه گفتن‌ها» می‌پردازد، گونه‌ای بی‌مهری به این اصل اصیل ادبیّات محسوب می‌شود. در این مقاله، کوشیده‌ایم تا با تکیه بر روش توصیفی ـ تحلیلی و مطالعات کتابخانـه‌ای، ضمن بررسـی دقیق ساختار تمثیـل و عناصر سازندۀ آن بر اساس دو اثر تمثیلی مذکور، ارتباط دقیق ساختاری و محتوایی آنها را نیز با یکدیگر نشان داده، تاکید نماییم که در بررسی چنین آثاری، نگرش یکسویۀ محتوایی به هیچ وجه نمی‌تواند یک راهکار ژرف‌شناسانۀ مورد اعتماد باشد و شناخت ساختار هر اثر ادبی با تمام جزئیّات آن، یک اصل اساسی است که البتّه به درک عمقی محتوایی آن اثر نیز می‌انجامد.

A Comparative Study of Fiction Elements in Ahamd Showghi’sBabolHekayat and Parvin E’etesami’s Stories

Showghi’sBabolHekayat and E’etesami’s Stories are among the most important contemporary allegorical works in Arabic and Persian Literature. It is a common idea that allegory as a literary genre has weak structur and could hardly reflect the ethical issues. Consequently, it has been downgraded as the weakest literary genre built upon fiction elements. In addition, the main body of the research on allegorical literature has put emphasis on the content of the allegorical works at the expense of the art of quot;How to Sayquot;. It is quite obvious that the art of quot;How to Sayquot; as one of the main principles of literature has been totally ignored and underestimated in the growing body of research which has only considered the content or “What to Say”. Through a descriptiveanalytical approach and secondary research, this study aims at examining the structure and relevant fiction elements of Showghi’sBabolHekayat and E’etesami’s Stories. The deep relationship between the structural and semantic aspects of the two authors’ works will be invewstigated as well. It would be demonstrated that a onedimensional semantic approach to the study of such literary works is never considered as a reliable research methodology. More clearly, a deep structural analysis accompanied with the semantic analysis could lead to a better comprehension of the content.