تحلیل روانشناسی شخصیت و زندگی فریدون در شاهنامه فردوسی بر پایه ی مکتب روانکاوی زیگموند فروید

هر داستان یک تجربه ی عینی یا ذهنی از زندگی انسان است . کندو کاو در لایه های درونی داستان ها و حوادث و شخصیت ها و انگیزه ها و اندیشه هایشان همیشه از دغدغه های ذهن جستجوگر و پویای خوانندگان حرفه ای داستان هاست . بررسی زمینه ی روان شناختی اعمال و وقایع داستان بر پایه ی روح و روان شخصیت ها یکی از شیوه های علمی در شناخت و دریافت عمیق تر داستان است . اگر بپذیریم که شخصیت هر فردی ریشه در دوران رشد و تکامل شخصیت او در کودکی و نوجوانی دارد بنابراین علل بسیاری از وقایع وحوادث هر داستان را باید در محیط رشد و شرایط تربیتی دوران کودکی شخصیت ها باز جست. بر اساس یکی از مهمترین و تاریخ سازترین شخصیت های شاهنامه یعنی فریدون دراین گفتار مورد کنکاش و بررسی روانکاوی قرار گرفته است