شعر تا انتها حضور اثر سهراب سپهری از دیدگاه نقد فرمالیستی

این مقاله یکی از اشعار سهراب را از دیدگاه نقد فرمالیستی مورد سنجش قرار می دهد. در نقد فرمالیستی شکل تجسم محتوای شعر است. این شعر چهار بند نامساوی دارد و اندیشه محوری آن وجود زندگی دیگر در شکل صوری شعر نیز بلورسته شده است . زمان شعر از شب شروع شده و تا اوایل صبح ادامه پیدا می کند. افعال همگی از نوع حرکتی و جنبشی هستند. ضرباهنگ شعر با کاهش تعداد مصراعها تندتر می شود. در نهایت شکل کلی شعر شبیه پیچک است که ریشه ساقه و نوک آن به ترتیب بند اول دوم و سوم شعر را تشکیل می دهند. وانگهی بند اول نیز شبیه یک حشره است. در شعر سپهری مرگ و زندگی که در ظاهر خلاف آمد یکدیگرند در هم آمیخته اند.