تحلیل رمان «رویای تبت» بر اساس «استعاره نمایشی نظریه گافمن»

رمان رویای تبت یکی از آثار فریبا وفی از جمله نویسندگان دهه هفتاد است که در آن روزمرگی سه زن در دو نسل و با سه هویت متفاوت روایت می‌شود. نظریه‌پردازان جامعه‌شناسی که به تحلیل آثار ادبی پرداخته‌اند از رویکردهای مختلفی در تحلیل متن سود جسته‌اند. یکی از انواع مهم‌ترین نظریه‌های جامعه‌شناسی نظریه کنش متقابل نمادین است. در حالی‌که یک نظریه‌پرداز کنش متقابل نمادین به این توجه دارد که آدم‌ها چگونه تصویری از خود خلق می‌کنند و با آن به گفت‌و‌گو می‌پردازند، گافمن به این قضیه می‌پرداخت که چگونه جامعه انسان‌ها را به ارایه‌ی تصویر معینی از خودشان وامی‌دارد. اروینگ گافمن(1982- 1922) از جمله جامعه‌شناسانی است که به تحلیل روابط میان افراد در زندگی روزانه می‌پردازد. وی برای این منظور از استعاره‌های نمایشی بهره می‌گیرد. در این پژوهش ضمن بیان نظریه‌های گافمن به بررسی رمان بر پایه‌ی نظریات وی می‌پردازیم. براساس الگوی گافمن در تحلیل رمان رویای تبت می توان گفت، شخصیت‌های زن این رمان برای پنهان کردن داغ عشقی ممنوع تلاش می‌کنند، اما نمی‌توانند در اجرای روی صحنه، موفق عمل کنند.