نقد بوم گرایانه رمان اهل غرق منیرو روانی پور

یکی از محورهای اصلی نقد بوم‌گرا ecocriticism بررسی ارتباط متقابل انسان و محیط زیست است؛ این نوع نقد نحوه‌ نگرش انسان به طبیعت و چگونگی بازتاب مسائل زیست محیطی در آثار ادبی را بررسی می کند و تاثیری را که انسان بر طبیعت و طبیعت بر ویژگی های فیزیکی و روانی انسان دارد، ‌مورد واکاوی قرار می دهد تا با در نظر گرفتن ملاحظات زیست محیطی، ‌به بهبود نگرش انسان به طبیعت و در پی آن، ‌اصلاح رفتار بشر با طبیعت بپردازد. در رمان اهل غرق منیرو روانی پور، ‌طبیعت تنها مکان رویداد حوادث تلقی نمی شود؛ بلکه به‌عنوان بستر و زمینه‌ اصلی داستان، ‌خود عامل پیشبرد حوادث است و به‌طور مستقیم بر شخصیت ها اثر می گذارد و همچنین به‌طور متقابل تحت تاثیر انسان ها و تصمیمات آن ها قرار می گیرد. در این داستان، ‌شخصیت ها گاه خود را در مقابل قدرت دریا به‌عنوان بخشی از حیات وحش، ‌مطیع و ناتوان می دانند و دچار وحشت و سرگردانی می شوند و گاه آن را دستخوش قدرت طلبی خویش قرار می دهند و گاهی نیز با طبیعت می آمیزند و در دامانش به آرامش می رسند.

Ecocriticism of Moniro Ravanipour’s Ahl-e-Ghargh

One of the main axioms of eccentric criticism is the examination of the interrelationship between humans and the environment. This type of criticism seeks to understand how human attitudes to nature and how environmental issues are reflected in literary works and to analyze the impact that human beings have on nature and the physical and psychological properties of humans in literary works. In Moniro Ravanipour’s Ahl-e-Ghargh, nature is not only regarded as the scene of events but as the main context of the story itself, the agent of events and the advancing events, directly affecting the characters and interacting with humans and their decisions. In this story, the characters sometimes find themselves exposed to the power of the sea as part of submissive wildlife, and sometimes it is nature that inevitably interferes with man and his power. In this story, the characters are sometimes frightened and wandering against nature, sometimes mingling with nature and resting in its lap.