نقد اسطورهای داستان رستم و سهراب بر اساس نظریات نورتروپ فرای

از رویکردهای مهم در مطالعات اسطوره‌شناختی متون ادبی، نظریات نورتروپ فرای در این خصوص است. پژوهش حاضر داستان رستم و سهراب در متن شاهنامه را با الگوی پیشنهادی فرای و با روش توصیفیتحلیلی، بررسی می‌کند. گردآوری اطلاعات به‌صورت کتابخانه‌ای است. مطابق بررسی‌ها، حضور عناصری مانند اسطوره زوال، مرگ فاجعه‌آمیز، قربانی کردن و انزوای قهرمان، داستان را با میتوس پاییز و تراژدی انزوا در نظریه فرای قرین می‌نماید. پس از برشماری مراحل ششگانه تراژدی در الگوی فرای، انطباق آن با سیر وقایع این داستان بررسی گردید. نهایتاً چنین نتیجه گرفته شد که بر اساس الگوی تراژدی انزوا، قهرمان اسطوره‌ای یعنی رستم به سبب انزوای منتج از وجه خودآگاهیاش، مرتکب عملی می‌شود که تجربه‌ای فردی برایش به همراه دارد. همچنین طبق نظر فرای درباره نقش اسطوره در انعکاس دوره اجتماعی مولف، نتیجه شد که شکل‌گیری اسطوره رستم و سهراب میتواند بازتابی از دیدگاه فردوسی به اوضاع اجتماعی معاصرش باشد.

Mitosi’s Critique of the Story of Rostam and Sohrab According to Northrop Frye’s Theories

One of the important approaches in the mythological studies of literary texts is Northrop Frye’s Theories. The present study investigates the story of Rostam and Sohrab in Shahnameh by using Frye’s proposed model and by a descriptiveanalytical method. The method of information gathering is the libraries method. Studies show that the presence of elements such as the myth of decay and death, catastrophic death, sacrifice, and hero isolation draws the story closer to Mitus Fall and the tragedy of isolation in Frye’s theory. After mentioning the six stages of the tragedy outlined in Frye’s model, its adaptation to the course of this story was examined. In the end, it was concluded that: According to the tragedy model of isolation, the hero of the myth performs an act of isolation that results from his selfconsciousness, which brings with him personal experience. In addition, regarding Frye’s view of the role of myth in the reflection of the author’s social era, it was concluded that the formation of the myth of Rostam and Sohrab could be a reflection of Ferdowsi’s view of the social situation of his period.