منشا الهام نمادها در شعر طاهره صفارزاده

سمبولیسم در ادب معاصر ایران با نیما آغاز شد. وی نماد را در راستای معضلات اجتماعی و سیاسی به کار برد و این جریان، بسیاری از شاعران معاصر را تحت تاثیر قرار داد. صفارزاده از زمرة شاعرانی است که شعرش آیینة زمانه بوده‌ و از آنجا که شرایط سیاسی اجتماعی ایجاب نمی‌کرد که سخن به صراحت بیان شود از نماد بهره گرفته ‌است. در همین راستا، نوشتار حاضر بر آن است تا به روش توصیفیتحلیلی، منشا الهام نمادهارا  در شعر طاهره صفارزاده تحلیل کند. یافته‌های پژوهش، بیانگر آن است که نماد و سمبل با تجربه‌های دینی، سیاسی و اجتماعی صفارزاده، پیوندی ناگسستنی دارد و به تبع آن، «ر‌نگ‌ها»، «طبیعت» و «اسطوره‌های دینی و ملی» در شعر وی مفهومی ورای ظاهر را  القا می‌کنند و همین امر موجب می‌شود که مخاطب در تعامل با سروده‌های وی قرار گرفته، در فهم معنا شریک شود.

Source of Symbols Inspiration in Tahereh Safarzadeh’s Poetry

Symbolism was initiated by Nima Yushij, a contemporary poet. Symbolism sought to express the social and political problems of its age. Many poets were affected by his movement and Safarzadeh was not an exception. Her poems are a reflection of her age, and as the sociopolitical circumstances were not right to express one’s ideas openly, she resorted to symbolism. Accordingly, the present research aims at analyzing the function of symbolism in Safarzadeh’s poetic style. The findings indicate that symbols are closely interwoven with her own religious, social, and political experiences. Colors, nature, and national and religious myths connote many other ideas and themes and thereby the audience faces a multilayer of meanings.