تحلیل داستان «آرش کمان‌گیر» سیاوش کسرایی با تکیه بر تخیل «ترس از زمان» از منظر ژیلبر دوران

پژوهش حاضر به بررسی درون‌مایۀ زمان در تصاویر موجود در منظومۀ حماسی آرش کمان‌گیر اثر سیاوش کسرایی، می‌پردازد. این پژوهش، بر بنیان نظریۀ ژیلبر دوران استوار است. دوران با طبقه‌بندی تصاویر، آن‌ها را به منظومه‌های روزانه و شبانه بخش می‌کند. بخشی از این تصاویر و نمادها ترس از گذر زمان و مرگ را نشان می‌دهند و بخشی دیگر تلاش برای غلبه بر این ترس را تداعی می‌کنند. این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی نگارش یافته با توجه به زیست‌جهان تخیلی کسرایی در اثر «آرش کمان‌گیر» سعی دارد به این پرسش‌ پاسخ دهد که کدام‌یک از تصاویر هنری با ویژگی‌های نمادین خود در این اثر، ترس از گذر زمان و وقوع مرگ و نیز تلاش برای غلبه بر این ترس را نشان می‌دهند؟ نتیجه حاصل از این جستار، بیان‌گر آن است که هراس از گذر زمان و مرگ در آرش کمان‌گیر وجود دارد، اما این ترس و اضطراب به غلبۀ ناامیدی و پوچی منتهی نمی‌شود، بلکه اندیشۀ کسرایی، بیشتر متمایل به منظومۀ روزانۀ تخیلات و با ارزش‌گذاری مثبت بوده و گواه آن است که شاعر، تصویر مرگ را در تخیل خود تلطیف کرده و به‌طور ناخودآگاه با گرایش به نمادهای مثبت، سعی دارد تا بر ترس از گذر زمان چیره شود.

The Imagination of Arash Kamangir (Arash Bowman) Story Written by Siavash Kasrai, Relying on the Concept of Fear of the Time from the Perspective of the Gilbert Durand

The present study deals with the investigation of the time theme in the images existing in the Arash Kamangir (Arash Bowman) epic epopee written by Siavash Kasraei. The research is based on Gilbert Durand’s theory. Durand divides the images into daily and night epopees by the images classification. Some parts of the images and symbols show the fear of time passage and death and another part associates the attempt to overcome this fear. This research, written in descriptiveanalytical method, is trying to answer the question of which of the artistic images with its symbolic features in this work show the fear of the time passage and the death occurrence as well as the attempt to overcome this fear with regard to the imaginative biography of Kasrai in Arash Kamangir’s work. The result of this research indicates that although fear of time passage and death exists in Arash Kamangir, this fear and anxiety do not lead to hopelessness and despair dominance, but the Kasrai thought is more oriented towards the daily epopee of imaginations along with positive valuation and it indicates that the poet softens the death image in his imagination and tries unconsciously to overcome the fear of time passage by the tendency toward the positive symbols.