حوزه‌های گفتمانی در حکایت «عاشق منافق» در حدیقۀالحقیقه سنایی با تکیه بر نظریۀ تحلیل گفتمان لاکلا و موف

با بسط و گسترش زبان‌شناسی در حوزۀ ادبیات در جهان، مبحث گفتمان نیز به همان اندازه رشد کرد. تا آنجا که در این عرصه، نظریه‌پردازانی نظیر فرکلاف، پنی کوک، فاولر، وندایک و لاکلا و موف رویکردهای خود را در این حوزه مطرح  کردند. از میان اینان ارنستو لاکلا و شانتال موف کسانی بودند که نظریۀ گفتمانی خود را با رویکردی پساساختارگرایانه و در حوزۀ سیاست در کتاب هژمونی و استراتژی سوسیالیستی با بسط معنایی متشکل از مجموعه از مفاهیم و ایجاد ساختاری نظام‌مند مطرح کردند. این مقاله باهدف بررسی میدان‌های گفتمانی و تحلیل گفتمان انتقادی با رویکرد لاکلا و موف، حکایت عاشق منافق از باب پنجم کتاب حدیقۀالحقیقه سنایی، قصد دارد تا با شناسایی دال‌های مرکزی و مفصل‌بندی عناصر در متن به عملکرد گفتمانی سنایی  در چگونگی کاربرد کنش‌های کلامی وی در حکایت دست یابد. روش تحلیل در این مقاله به‌صورت تحلیلی و توصیفی است و در پایان به این نتیجه رسیده است که سنایی با برجسته‌سازی وقته‌ها و معنا بخشیدن تازه به آن‌ها، دال مرکزی عاشق منافق را به دلیل رابطۀ نزدیک با جریان حاکم زمان خود به حاشیه رانده است تا استیلا و هژمونی قدرت مقابل تضعیف شود.

Discourse Ambits of Hypocritical Lover in Hadiqat alHaqiqa by Sanai Based on Laclau and Mouffe’s Discourse Analysis Theory

With the development of linguistics in the world of literature, the topic of discourse has grown as well and to the extent that such theorists as Fairclough, Penny Cook, Fowler, Van Dijk, Laclau, and Mouffe have put forward their approaches in this area. Among them, Ernesto Laclau and Chantal Mouffe were the ones who put forward their discourse theory by a poststructuralism approach in politics in the book of hegemony and socialist strategy with a semantic expansion consisting of a set of concepts and systematic structural creation. The purpose of this article is to explore discourse fields and analyze critical discourse in Hypocritical Lover of the fifth chapter of Sana’i’s Hadiqaht by the approach of Laclau and Mouffe and identifying the central signifiers and elaborating the elements in the text to identify Sana’i’s discursive function in how his verbal actions are applied. The method of analysis in this article is analytical and descriptive and finally, it is concluded Sana’i has marginalized the central signifier of the hypocritical lover because of a close relationship with contemporary rulers by highlighting moments and creating new meanings to weaken the opposite power.