محتسب شیخ شد و فسق خود از یاد ببرد (شگردهای تقابلی حافظ با شاه محتسب)
|
|
|
|
|
نویسنده
|
آهی محمد
|
منبع
|
متن پژوهي ادبي - 1400 - دوره : 25 - شماره : 87 - صفحه:274 -296
|
چکیده
|
حافظ نظریهپرداز و منتقدتیزبینی است که با شگردهای خاص هنری و به زبان طنز در مسائل مهم انسانی و اجتماعی ورود پیدا میکند و با تبیین و تحلیل آنها، مدعیان و متولیان را به چالش میکشاند. یکی از این موارد، «حسبه و محتسب» است. او به عنوان شاعر منتقد و طنزپرداز با انواع کجرویها و بدعتها مبارزه میکند، اما آنچه در این میان وجه خاص به خود گرفته و حافظ را در مبارزه مصممتر میکند؛ محتسب است، چراکه عملکرد بد او میتواند به اصل دین آسیب بزند. از این رو، حافظ با تمام توان هنری و قدرت شاعری طی دو مرحله ثبوتی و اثباتی و با هفت طریق: 1 نقد خود، 2 بیان گستردگی فسق، 3 تجاهلالعارف، 4 حقیقتنمایی دینی، 5 رفتار متناقض، 6 مستی محتسب و 7 خونریزی محتسب به مقابله با این دشمن خطرناک که مستقیم دین را نشانه گرفته میرود تا با نقد و نظر صحیح، هم حقیقت زیبای دین را روشن سازد و هم چهره زشت مدعیان را. در این مقاله سعی شده است به روش توصیفی تحلیلی و برمبنای تعقّلی منطقی این نقد و نظر تبیین شود.
|
کلیدواژه
|
حافظ، شگردهای تقابلی، شاه محتسب، ثبوتی و اثباتی
|
آدرس
|
دانشگاه بوعلی سینای همدان, گروه زبان و ادبیات فارسی, ایران
|
پست الکترونیکی
|
ahi200940@gmail.com
|
|
|
|
|