آرمان‌شهر سپهری، اعتراض خاموش به سیاست‌های عصر پهلوی دوم

وقتی سخن از اعتراض به میان می آید بلافاصله ذهن متوجه شاعرانی چون: اخوان ثالث، شاملو، کسرایی، مصدق، شفیعی‌کدکنی و شاعرانی از این دست می شود و شاید پذیرش اندیشۀ اعتراض سهراب سپهری (1307-1359 هجری شمسی) به نظام اجتماعی سیاسی جامعۀ عصرخود برای بسیاری به سختی قابل پذیرش باشد؛ زیرا وی با هنجارگریزی در این زمینه، شیوه ای متفاوت از دیگران را برگزیده است. رویکرد متفاوت او به این مقوله، دریافت جنبۀ اعتراض او را برای بسیاری با دشواری مواجه‌کرده است. پژوهش حاضر به بررسی دو سرودۀ او با عنوان «آب» و «پشت دریاها» می پردازد و می کوشد با نمایاندن شیوه های اعتراض سپهری به شناخت بُعدی از شخصیت و جهان‌بینی وی بپردازد که تاکنون مغفول مانده است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی است و نتایج با استفاده از شیوۀ تحلیل محتوا تجزیه‌وتحلیل می شود. نتایج نشان می دهد که سپهری با ترسیم جامعۀ مطلوب و آرمانی خود می کوشد با تقابل وضع موجود در مقابل وضع مطلوب، اعتراض خود را به وضع موجود نشان دهد.

Sepehri Utopia, Silent Protest Against the Policies of the Second Pahlavi Era

when we speak about protest, Immediately the mind becomes attention of the poets such as AkhavanSales, Shamlou, Kasrai, Mosadegh, Shafiei Kadkani, and poets like them. perhaps the idea of protest by Sohrab Sepehri (19281980 AD) to the sociopolitical system of the community of his own age, for many It is difficult to accept, because he has chosen a different way from others in this context called deviation. Because of a different approach he had to this category, he has faced difficulty getting many of his objections. The present study seeks out two of his poems, &Ab& and &Poshte daryaha&, and he tried recognizing his personality and globalization by presenting Sohrab Sepehri’s protesting methods, which has been neglected so far. The research method is descriptiveanalytic and the results are analyzed using a content analysis method. The results show that Sepehri tries to show his protest against the status quo by drawing his utopia and by opposing the status quo to the ideal one (utopia).