سرچشمه عرفان یا عرفان در مکتب اهل بیت علیهم السلام

این مقاله در صدد است با بهره گیری از قرآن کریم و احادیث معصومین علیهم السلام ، که کانونی ترین منبع و ماخذ اسلامند ،‌رویکردی به دین را که سبب پیدایش عرفان می باشد ‌، شناسانده و براساس آن ،‌ تعریفی از عرفان کند . در این جهت 6 شاخصه در رویکرد عارفان به دین مورد تاکید قرار گرفته است که با توجه به منابع دست اول اسلام و با عنایت به سیره انبیاء و اولیا،‌ به ویژه پیامبر اکرم و خاندان پاکش ، علیهم السلام ،‌آغازگر ، معرف و مروج چنین رویکردی به دین ، خود آن بزرگواران بوده اند . شاخصه های این رویکرد عبارتند از :‌ 1- خداگرایانه بودن ( در مقابل رویکردهای دنیاگرایانه و آخرت گرایانه به دین ) 2- عاشقانه بودن ( در برابر رویکردهای خائفانه ،‌تاجرانه و صابرانه به دین )‌ 3- متعمقانه بودن ( در مقابل رویکردهای سطحی و یا حداکثر ، عقلی به دین )‌ 4- علم الهامی و موهبتی خواهانه بودن ( در مقابل رویکردی که معرفت دینی را درعلوم اکتسابی محدود می داند . )‌ 5- شهود طلبانه بودن (‌در برابر رویکردی که معرفت دینی را تنها به حفظ منقولات یا درک معقولات منحصر می داند . ) 6- تمامیت گرا بودن ( در مقابل رویکردهایی که یا یکی از عرضه های ااعتقادی ،‌اخلاقی و فقهی دین را چنان عمده می سازند که عملا از دیگر عرصه ها باز می مانند ، و یا در بهره مندی از دین ، به ادعا و الفاظ و عبارات ،‌یا به فراگیری مطالب و بیان معلومات ، و یا به انجام عبادات و عمل به احکام ظاهری ، بسنده می کنند .)‌