تبارشناسی ماهی سیاه کوچولو در متون نثر فنی داستانی و تحلیل نمادهای آن

سنّت حسنه داستان‌نویسی در شکل «داستان حیوانات» از دیرباز در میان انسان‌ها توانسته‌است به عنوان «میراث اندیشه بشری» درخشش خاصی در میان انواع ادبی داشته باشد. فابل (fable) و شکل متعالی آن الگوری (allegory) یا همان داستان‌های تمثیلی از کلیله و دمنه، منطق‌الطیرها، موش وگربه تا ماهی سیاه کوچولو بر روی یک زنجیره، ادامه این نوع ادبی ارزشمند بوده‌اند. این مقاله سعی بر این دارد ضمن تبیین تفاوت‌های فابل و الگوری با نمایاندن تبارشناسی ماهی سیاه کوچولو، از نمادهای آن به عنوان آخرین و فاخرترین الگوری (داستان تمثیلی حیوانات) ایرانی، تحلیل فشرده‌ای ارائه دهد و ضمن ردّ انتساب این داستان به «جاناتان مرغ دریایی اثر ریچارد باخ، نویسنده آمریکایی» ریشه‌های آن را در کلیله و دمنه، مرزبان‌نامه و منطق‌الطیر عطار نمایان سازد.

Genealogy and Analyses of The Little Black Fish Symbols

The wellknown tradition of fiction in the form of Animal Story has long been known as a heritage of human thought among literary genres. Fable and the transcendental form of allegorical stories from Kalila and Demna, The Conference of the Birds, the Mouse, and the cat of Zakani till the Little Black Fish on a chain, continued to be valuable to this genre. This paper aims at explaining the differences between the Fable and the Allegory by showing the genealogy of the little black fish, and its symbols as the last and most elaborate of Iranian Allegory, providing a concise analysis while rejecting the attribution of the roots of this story to Jonathan Livingston Seagull by Richard Bach, an American writer, builds its origins in Kalila and Demna, Marzubannama and The Conference of the Birds..