چندآوایی و چندزبانی باختینی و جلوه‌های آن در رمان سنگ صبور

یکی از آموزه‌های نقد مدرن در تحلیل متون ادبی، به‌ویژه رمان و داستان، مفهوم چندآوایی و چندزبانی باختین است. چندآوایی و چندزبانی به عنوان ظرفیت بالقوه متن، این امکان را در اختیار خواننده قرار می‌دهد تا رمان و داستان را از نظر ویژگی‌های چندآوایی و چندزبانی واکاوی کند. در نوشتار حاضر، همت نگارندگان بر آن است تا یکی از رمان‌های مطرح معاصر، یعنی سنگ صبور صادق چوبک را از نظر ویژگی‌های چندآوایی و چندزبانی باختینی نقد و بررسی نمایند. برای نیل بدین منظور، چندآوایی و چندزبانی باختینی و جلوه‌های مختلف آن، اعم ازنقیضه‌پردازی، بینامتنیت، هم‌آوایی اشخاص تاریخی‌ ادبی و... را همراه با مصادیق و نمونه‌هایی از رمان سنگ صبور تبیین می‌کنیم و توضیح می‌دهم تا به این پرسش بنیادین پاسخ داده باشیم که با تکیه بر چه شواهد و مصادیقی از رمان سنگ صبور می‌توان این رمان را واجد خصلت چندآوایی و چندزبانی و نیز جلوه‌های مختلف آن دانست؟