اثر گلایسین بتایین در تجمع برخی از اسمولیت‌ها‌ در برگ و ریشه پسته رقم ’قزوینی‘ در شرایط تنش شوری

به منظور بررسی تاثیر کاربرد گلایسین بتایین بر تجمع برخی از ترکیب های اسمولیتی در برگ و ریشه‌ پسته رقم ’قزوینی‘ در سطح های مختلف تنش شوری، آزمایشی گلخانه‌ای در قالب طرح کامل تصادفی و به صورت فاکتوریل با تیمار شوری در چهار سطح (0 (شاهد)، 50، 100 و 150 میلی‌مولارnacl) و محلول پاشی گلایسین بتایین در سه سطح (0 (محلول پاشی با آب مقطر)، 50 و 100 میلی‌مولار) اجرا شد. محلول پاشی گلایسین بتایین در سه مرحله: 14 روز پس از کاشت در مرحله 4 برگی، 35 روز پس از کاشت و 55 روز پس از کاشت (10 روز بعد از شروع تنش) انجام شد. نتیجه ها نشان داد شوری باعث کاهش وزن خشک کل، مقدار کلروفیل‌ها و کاروتنوییدهای برگ شد ولی این کاهش در دانهال‌هایی که با گلایسین بتایین محلول پاشی شده بودند، کمتر بود. با افزایش سطح شوری غلظت تنظیم‌کننده‌های اسمزی (قندهای محلول، پرولین و گلایسین بتایین) افزایش یافت. کاربرد گلایسین بتایین باعث افزایش گلایسین بتایین داخلی (برگ و ریشه) شد که این افزایش با بیشتر شدن سطح شوری (150میلی‌مولار) و سطح گلایسین بتایین (100 میلی‌مولار) به بیشینه خود رسید. نتیجه های این آزمایش نشان داد بیشترین مقدار پرولین، مجموع قندهای محلول، ساکاروز و گلایسین بتایین در سطح شوری 150 میلی‌مولار وجود داشت. گلایسین بتایین خارجی (به‌ویژه سطح 100 میلی‌مولار) باعث شد که مقدار پرولین، قند محلول و ساکاروز در دانهال‌های محلول پاشی شده نسبت به دانهال‌های محلول-پاشی نشده کمتر باشد. در شرایط تنش شوری، پرولین در مقایسه با سایر اسمولیت ها، بیشترین واکنش را نشان داد.