اثر زمان کاربرد و غلظت های هیومیک اسید، سولفات روی و بوریک اسید بر بهبود ویژگی های کمی میوه توت فرنگی

میوه توت فرنگی(fragaria × ananassa) ارزش غذایی بالایی دارد و به صورت تازه خوری و فرایند شده مصرف می شود. امروزه ترکیب های کودی نقش قابل توجهی در افزایش عملکرد و بهبود کیفیت بسیاری از میوه ها و سبزی ها دارند. در این پژوهش تاثیر سطح های هیومیک اسید 0، 20 و 40 میلی گرم بر لیتر، سولفات روی 0، 50 و 100 میلی گرم بر لیتر و بوریک اسید 0، 50 و 100میلی گرم بر لیتر، بر ویژگی های کمی و افزایش عملکرد توت فرنگی رقم ’کاماروسا‘، ارزیابی شد. بدین ترتیب، محلول پاشی بوته ها توسط تیمار ها، در دو مرحله 30 روز بعد از کشت نشا و شروع گلدهی به صورت یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار در شرایط گلخانه انجام شد. نتیجه ها نشان داد، محلول پاشی در هر دو زمان، سبب افزایش وزن میوه اولیه و دومیه، تعداد فندقه میوه اولیه و دومیه، طول و قطر میوه شد، ولی محلول پاشی در مرحله شروع گلدهی در مقایسه با مرحله 30 روز بعد از کشت نشا موثرتر بود. مقدار عملکرد در تیمارهای به کار برده شده در مقایسه با تیمار شاهد در هر دو زمان، افزایش یافت، ولی زمان گلدهی موثرتر بود. به طور کلی در بین تیمارها، هیومیک اسید 40 میلی گرم بر لیتر، بیشترین تاثیر را در بهبود ویژگی های کمی میوه توت فرنگی داشت.