اثرهای همزیستی میکوریز آربسکولار بر رشد و برخی ویژگی‌های فیزیولوژیکی و بوم فیزیولوژیکی دو پایه بادام (Gf677 و شوراب 2) در شرایط تنش خشکی

به منظور بررسی اثر همزیستی میکوریزا بر رشد و برخی ویژگی های فیزیولوژیکی و بوم فیزیولوژیکی دو پایه بادام در شرایط تنش خشکی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با سه فاکتور شامل: چهار سطح میکوریزا (بدون میکوریزا، glomus mosseae، glomus intraradices و مخلوط دو گونه)، سه سطح خشکی (آبیاری روزانه و 3 و 6 روز در میان) و دو پایه بادام (شوراب 2 و gf677) در سه تکرار اجرا شد. نتیجه ها نشان داد، برهمکنش قارچ میکوریزا، سطح خشکی و پایه بادام اثر معنی داری بر شاخص های رشدی مانند وزن خشک ریشه و شاخساره، طول سیستم ریشه، ارتفاع شاخساره، سطح برگ، تعداد برگ و درصد کلونیزاسیون میکوریزایی داشتند. همچنین مشاهده شد که کاربرد میکوریزا موجب افزایش رشد گیاهان میکوریزایی در مقایسه با گیاهان شاهد شد. در پاسخ به تنش خشکی، فرآیندهای تنظیم کننده اسمزی در پایه های بادام فعال شد. مقدار پرولین و قندهای محلول در برگ گیاهان افزایش یافت که این روند، در برگ گیاهان میکوریزایی کمتر از گیاهان بدون میکوریزا بود. در مجموع نتیجه های این پژوهش نشان داد که پایه شوراب 2 نسبت به پایه gf677، به تنش خشکی مقاومت بیشتری دارد و پایه های آلوده به میکوریزا کمتر از تنش خشکی اثر گرفتند.