تاثیر آهن و بیکربنات بر واکنش‌های فیزیولوژیکی و زیست شیمیایی پایه‌های بِه

آهن یکی از عنصر‌های کم مصرف موثر در رشد و نمو گیاهان می‌باشد. وجود مقدارهای قابل توجهی از یون‌های بیکربنات در محلول خاک از مهم‌ترین دلیل‌های تشدید کننده کمبود آهن در گیاهان است. از مشکل‌های اصلی باغ‌های بِه و گلابی در کشور حساسیت این درخت‌ها به کم سبزینگی ناشی از وجود بیکربنات زیاد در خاک یا آب آبیاری است. بنابراین در این پژوهش پاسخ پایه‌های رویشی بِه شامل q.b،q.c و pqba29 به کمبود آهن در محلول‌های غذایی با دو غلظت آهن (3 و 50 میکرومولار) در حضور و بدون حضور بیکربنات، نسبت به پایه بذری بِه در کشت بدون خاک مقایسه شد. نتیجه‌ها نشان داد در پایه pqba29 شاخص سبزینگی، غلظت آهن فعال برگ، فلورسانس کلروفیل، ویژگی‌‌های رشد رویشی، آسیب غشای یاخته‌ای، مقدار آب نسبی و فعالیت آنزیم کاتالاز نسبت به سایر پایه‌های مورد آزمایش کمتر از غلظت کم آهن یا وجود بیکربنات در محلول غذایی اثر گرفت. پایه بذری بِه در این شرایط به شدت نشانه های کم سبزینگی ناشی از کمبود آهن را نشان داد. همچنین پایه q.c سازگاری بهتری نسبت به q.bدر شرایط تنش کمبود آهن نشان داد. به طور کلی نتیجه‌های پژوهش حاضر نشان داد پایه pqba29 توانایی رشد و سازگاری بهتری نسبت به سایر پایه‌های مورد آزمایش در شرایط کمبود آهن داشت.