اثر سالیسیلیک اسید بر ویژگی های فیزیکوشیمیایی و عمر انبارمانی میوه توت‌فرنگی رقم-های ’کاماروسا‘ و ’پاروس‘

پژوهش حاضر، به ‌منظور یافتن راهکار جدید و ارزان برای افزایش عمر پس از برداشت میوه توت‌فرنگی به‌صورت فاکتوریل با طرح پایه کامل تصادفی در 4 تکرار انجام شد. فاکتورها شامل رقم (’کاماروسا‘ و ’پاروس‘)، سالیسیلیک اسید (0، 5/0، 1 و 5/1 میلی‌مولار) و زمان اندازه‌گیری (0 و 11 روز پس از قرار گرفتن در سردخانه) بود. محلول‌پاشی در دو مرحله تغییر رنگ (سفید و صورتی) انجام و سپس در مرحله بلوغ تجاری میوه‌ها برداشت و به سردخانه با دمای 1±2 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 5±90% منتقل شدند. نتیجه ها نشان داد که غلظت 5/0 میلی‌مولار سالیسیلیک اسید بهترین تیمار جهت حفظ سفتی (39/0 کیلوگرم نیرو)، تاخیر در کاهش وزن و فعالیت میکروبی بود. مقدار فنل کل و فعالیت ضد ‌اکسیداسیونی در میوه‌های تیمار شده با غلظت 5/0 میلی‌مولار سالیسیلیک اسید به ترتیب 66/22% و 75/28% نسبت به شاهد افزایش داشت. غلظت 5/0 میلی‌مولار سالیسیلیک اسید بالاترین مقدار شاخص‌های a*، l*، chroma و رنگدانه آنتوسیانین را داشت. بر ‌این اساس می‌توان نتیجه گرفت که کاربرد قبل از برداشت سالیسیلیک اسید می‌تواند با افزایش فعالیت ضد‌ اکسیداسیونی میوه توت‌فرنگی ’کاماروسا‘ و ’پاروس‘، عمر ‌قفسه‌ای و ارزش غذایی آن را افزایش دهد.