اثر مقدار آبیاری و سایه بر شاخص های ریخت شناسی و فیزیولوژیک نشای گل لیزیانتوس پاکوتاه رقم ’ماتادور‘

به منظور بررسی اثرهای تنش کمبود آب و سطح های مختلف سایه بر شاخص های رشدی نشای گل لیزیانتوس پاکوتاه رقم ’ماتادور‘، آزمایشی به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کامل تصادفی با دو فاکتور مقدار آبیاری و سایه انجام شد. تیمارهای مقدار آبیاری (100، 75 و 50% ظرفیت مزرعه ای) و سایه ( صفر، 50 و 7%)، پس از تنژیدن بذرها و در مرحله 2 تا 3 برگی اعمال شدند. تیمارهای100، 75 و 50% ظرفیت مزرعه ای به ترتیب معادل دور آبیاری یک روز در میان، دو روز در میان و سه روز در میان، و سایه صفر، 50 و 70% به ترتیب معادل شدت نور طبیعی (1852 میکرو مول بر متر مربع بر ثانیه)، 50% شدت نور طبیعی (926 میکرو مول بر متر مربع بر ثانیه) و 30% شدت نور طبیعی (557 میکرو مول بر متر مربع بر ثانیه) محاسبه شد. تیمار 100% ظرفیت مزرعه ای و سایه صفر درصد به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. با توجه به نتیجه های به دست آمده با افزایش مقدار آبیاری، تعداد گل و تعداد شاخه گل دهنده، به طور معنی داری کاهش و در مقابل تعداد روز از کاشت تا گلدهی افزایش یافت. افزایش سطح سایه (سایه 50 و 70%) نسبت به تیمار شاهد (سایه صفر درصد)، سبب شد تعداد گل، قطر گل و تعداد شاخه گل دهنده افزایش یابد. بیشترین وزن تر و خشک شاخساره، محتوای کلروفیل نسبی، کربوهیدرات محلول و عملکرد فتوسنتزی در تیمار آبیاری 100% ظرفیت مزرعه ای (دور آبیاری یک روز در میان) و سایه 50%، ایجاد شد؛ این تیمار برای تولید نشای گل لیزیانتوس پاکوتاه رقم ’ماتادور‘ در خزانه به منظور استفاده در فضای سبز شهری، توصیه می شود.