اثرهای ترکیب و ضخامت داندرون بر تنژگی و قابلیت استقرار بذر کپسوله موز

بذر‌های کپسوله موز رقم ’دووارف کاوندیش‘ از راه پوشش‌دار کردن نوک شاخساره4 رشد یافته در محیط درون شیشه، توسط داندرون (آندوسپرم) مصنوعی حاصل شدند. در این پژوهش، تاثیر نوع (تک لایه یا دو لایه) و ترکیب (دارای زغال فعال یا بدون زغال فعال) داندرون مصنوعی بر ویژگی‌های درصد تنژگی، تعداد شاخساره پرآوری شده به ازای هر بذر، طول شاخساره، تعداد ریشه‌های تولید شده در هر شاخساره، طول ریشه و وزن تر گیاهچه‌های حاصل بررسی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در چهار تکرار در سال 1391 اجرا شد. نتیجه‌های به دست آمده نشان داد، بذر‌های کپسوله تک لایه که دارای زغال فعال بودند، زودتر تنژیدند و از بالاترین درصد تنژگی، تعداد پرآوری، طول شاخساره، تعداد ریشه، طول ریشه و وزن تر گیاهچه برخوردار بودند. گیاهچه‌های حاصل از این بذرها پس از انتقال به محیط بیرون استقرار مناسبی از خود نشان دادند. استفاده از داندرون تک لایه (بدون زغال فعال) باعث تاخیر در تنژگی، کاهش رشد، قابلیت استقرار و سازگاری اولیه گیاهچه‌ها در شرایط غیر درون شیشه‌ایی شد.