اثرهای پایه و تنش شوری بر شاخص‌های رویشی، بوم‌فیزیولوژیکی و زیست ‌شیمیایی انار رقم ’گبری‘

به منظور بررسی اثرهای تنش شوری و پایه بر ویژگی‌های رشد رویشی، بوم‌فیزیولوژیکی و زیست شیمیایی انار رقم ’گبری‘ آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با دو سطح شوری (0 و 70 میلی‌مولار) از نمک‌های کلرید سدیم و کلرید کلسیم (1:1) و سه ترکیب پیوندی (’گبری‘ بدون پیوند به عنوان شاهد، ’گبری‘/ تب و لرز و’گبری‘/ ملس یزدی) با سه تکرار اجرا شد. نتیجه‌ها نشان داد که شوری باعث کاهش ویژگی‌های رشدی در گیاهان پیوندی و غیرپیوندی شد؛ کمترین کاهش رشد در اثر تیمار شوری در گیاهان پیوندی مشاهده شد، اگرچه بین پایه‌های مورد استفاده تفاوتی مشاهده نشد. همچنین پایه‌های مورد استفاده در شرایط غیر تنش باعث کاهش رشد رویشی در پیوندک شدند که این کاهش رشد در پایه تب و لرز نسبت به پایه ملس یزدی مشهودتر بود. تنش شوری مقدار پرولین، قند محلول و کارتنویید برگ را افزایش داد به طوری که کمترین مقدار پرولین، قند محلول و کارتنویید در گیاهان غیرپیوندی ’گبری‘ مشاهده شد. در این پژوهش در شرایط تنش شوری، مقدار کلروفیل a، b، کل، کلروفیل فلورسنس و محتوای نسبی آب برگ در گیاهان پیوندی و غیرپیوندی کاهش یافت و کمترین مقدار کاهش مربوط به گیاهان پیوندی بود. نتیجه‌ها بیانگر آن است که نوع پایه بر شاخص‌های مقاومت به شوری پیوندک از جمله محتوای نسبی آب برگ و حفظ کلروفیل برگ اثر دارد که در پژوهش حاضر نقش پایه تب و لرز در این زمینه مشهودتر بود.