اثر قارچ مایکوریز آربسکولار و باکتری سودوموناس فلورسنس بر تنظیم کننده‌های اسمزی و رابطه‌های آبی دانهال‌های پسته رقم ’قزوینی‘ در چهار سطح آبیاری

به منظور بررسی اثر همزیستی قارچ مایکوریز آربسکولار و باکتری سودوموناس فلورسنس بر تنظیم کننده‌های اسمزی و رابطه‌های آبی دانهال‌‌های پسته رقم ’قزوینی‘ در شرایط تنش خشکی، آزمایش گلخانه‌‌ای با چهار سطح تنش خشکی (100% ظرفیت مزرعه به عنوان شاهد و سطح‌های 75، 50 و 25% ظرفیت مزرعه) و چهار سطح از کود زیستی (گیاهان بدون مایکوریزا و باکتری به عنوان شاهد، تیمار مایکوریز، تیمار باکتری و تیمار ترکیبی مایکوریز و باکتری) به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با چهار تکرار اجرا شد. بیشترین آلودگی ریشه (6/49%)، محتوای آب نسبی برگ (8/64%) و پرولین (8/10 میلی‌گرم بر لیتر) در سطح 25% ظرفیت مزرعه مشاهده شد. کارایی مصرف آب در سطح 50% ظرفیت مزرعه (6/0 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر) افزایش یافت. تنش خشکی مقدار قندهای محلول برگ را کاهش داد (3/2245 میلی‌گرم بر لیتر در سطح 25% ظرفیت مزرعه). هیچ کدام از تیمارها بر پروتیین و ترکیب‌های فنلی اثر نداشتند. طبق نتیجه‌ها، گیاه پسته با افزایش اسید آمینه پرولین در برابر تنش خشکی مقاومت کرد و تیمار باکتری در سطح 25% ظرفیت مزرعه مقدار پرولین را افزایش داد (4/13 میلی‌گرم بر لیتر). به علاوه اثر تیمار مایکوریز در مقایسه با شاهد بر محتوای آب نسبی برگ مثبت بود (3/61%). در نتیجه کاربرد همزمان قارچ‌های مایکوریز و باکتری سودوموناس فلورسنس برای افزایش مقاومت به خشکی پسته توصیه می‌شود.