اثر دامینوزاید و سایکوسل بر زمان گلدهی آلو

در منطقه های کشت و پرورش آلو (prunus domestica l.) که با خطر یخ زدگی بهاره مواجه هستند، کاربرد کند کننده های رشد مانند سایکوسل و دامینوزاید یکی از راه های اجتناب از یخ زدگی بهاره است. در این راستا و به منظور به تاخیر انداختن گل دهی آلوی رقم ‘بخارا’، تاثیر کند کننده های رشد، دامینوزاید و سایکوسل، مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 4 تکرار انجام شد. دامینوزاید با غلظت 0، 500 و 750 میلی گرم در لیتر و سایکوسل با غلظت 0، 1000 و 2000 میلی گرم در لیتر و ترکیب آن ها با هم در زمان خفتگی درخت ها، در سه مرحله: 15بهمن ماه (80 روز قبل از گلدهی)، 15بهمن و 15اسفند ماه با هم (80 و 40 روز قبل از گلدهی)، 15اسفند ماه (40 روز قبل از گلدهی) در سال های 1390 و 1391 به کار رفت. نتیجه ها نشان داد، اثرهای محلول پاشی سایکوسل و دامینوزاید بر تاخیر در گلدهی آلو در سطح 5% معنی دار بود. بر اساس نتیجه های به دست آمده، سایکوسل به غلظت 1000 میلی گرم در لیتر، 3 تا 8 روز و دامینوزاید به غلظت 750 میلی گرم در لیتر 3 روز تاخیر در گلدهی ایجاد کرد. نتیجه های اثر زمان در تاخیر در گلدهی نشان داد، محلول پاشی در 80 روز و 40 روز قبل از گلدهی، گلدهی را به ترتیب 3 و 8 روز به تاخیر انداخت. بنابراین طبق نتیجه های به دست آمده، در بین تیمارها، بهترین تیمار، سایکوسل با غلظت 1000 میلی گرم در لیتر و بهترین زمان محلول پاشی40 روز قبل از گلدهی بود.