اثر کاربرد برونزای سالیسیلیک اسید بر فرایندهای فیزیولوژیکی و زیست شیمیایی گل مریم در شرایط تنش شوری

هدف از این پژوهش بررسی اثر سالیسیلیک اسید بر برخی از ویژگی های رویشی، فیزیولوژیکی و زیست شیمیایی گل مریم ’دزفولی ‘در شرایط تنش شوری بود. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کامل تصادفی با 16 تیمار؛ شامل چهار سطح شوری (5/0، 3، 6 و 9 دسی زیمنس بر متر) و چهار سطح سالیسیلیک اسید (0، 5/0، 1 و 5/1 میلی مولار) در چهار تکرار در گلخانه پژوهشی بخش علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز انجام شد. نتیجه ها نشان داد که سالیسیلیک اسید اثرهای نامطلوب تنش شوری را کاهش و سطح برگ و وزن تر و خشک شاخساره را افزایش داد و همچنین سبب افزایش پرولین و آنزیم های کاتالاز و سوپر اکسید دیسموتاز شد. از سوی دیگر نشت یونی کاهش یافت و از تاخیر در گلدهی جلوگیری شد. با این حال در برخی موردها مانند مقدار کلروفیل و طول گل آذین، اثرهای مثبت سالیسیلیک اسید روند مشخصی را نشان نداد. روی هم رفته می توان بیان کرد که سالیسیلیک اسید می تواند اثرهای نامطلوب تنش شوری در این گیاه را کاهش دهد و بنابراین به عنوان یک تنظیم کننده رشد گیاهی کارا برای پیشگیری از کاهش کیفیت گل مریم در ناحیه هایی که کیفیت آب یا خاک از نظر شوری مناسب نیست استفاده شود.