اثر ایندول بوتریک اسید و جیبرلیک اسید بر رشد، عملکرد و برخی ویژگی های کیفی میوه طالبی

به منظور بررسی اثرهای دو تنظیم کننده رشد، بر ویژگی های رویشی، فیزیولوژیکی، عملکرد میوه و برخی ویژگی های کیفی میوه طالبی، دو آزمایش در تابستان 1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه کرمان صورت گرفت. در آزمایش اول، در یک آزمایش فاکتوریل و با طرح بلوک کامل تصادفی، محلول پاشی بوته های طالبی رقم های ‘آناناسی’ و ‘سمسوری زودرس ورامین’، با غلظت های 0، 20، 40، 60 میلی گرم در لیتر ایندول بوتریک-اسید (iba) در دو مرحله 7-6 برگی و در زمان تشکیل میوه و در آزمایش دوم، کاربرد جیبرلیک اسید (ga3) به صورت: خیساندن بذر در محلول 400 میلی گرم در لیتر، محلول پاشی بوته ها با غلظت50 میلی گرم در لیتر در مرحله 7-6 برگی و بدون فاصله بعد از تشکیل میوه و همچنین کلیه ترکیب تیمارها بر ویژگی های رشد و عملکرد میوه در رقم ‘سمسوری’ در یک طرح بلوک کامل تصادفی بررسی شد. غلظت های iba، ویژگی های اندازگیری شده به غیر از سفتی گوشت را نسبت به شاهد افزایش دادند و تیمارهای 20، 40، 60 میلی گرم در لیتر به ترتیب باعث افزایش عملکرد میوه به مقدار 14، 26 و 25% نسبت به شاهد شدند. در مقایسه با شاهد، ga3 باعث کاهش معنی دار تعداد میوه در بوته و افزایش ویژگی های رشد، عملکرد و سفتی پوست و گوشت میوه شد. متوسط افزایش عملکرد میوه در تیمارهای ga3 نسبت به شاهد 22% بود. ضریب های همبستگی بین عملکرد میوه و سایر شاخص ها نشان داد که دو تنظیم کننده رشد iba و ga3 طی سازوکارهای مشابهی و از راه افزایش کلروفیل و محتوای نسبی آب برگ، باعث افزایش وزن تر شاخساره گیاهان و به دنبال آن افزایش عملکرد میوه شدند.