اثر محلول‌پاشی پوترسین بر تنه‌جوش‌های خرما رقم ‘مضافتی’ در شرایط تنش خشکی

تنش خشکی یکی از مهم‌ترین تنش‌های محیطی موثر بر درخت‌های میوه است که به طور قابل توجهی باعث کاهش محصول می‌شود. به منظور بررسی تاثیر سطح‌های مختلف خشکی و تعیین حد تحمل تنه‌جوش‌های خرمای رقم ‘مضافتی’ به این تنش و همچنین بررسی اثر محلول‌پاشی پوترسین، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در یک گلخانه با شرایط کنترل شده اجرا شد. تنش خشکی شامل تیمار شاهد (75% ظرفیت زراعی)، تنش متوسط (45% ظرفیت زراعی) و تنش شدید (15% ظرفیت زراعی) و محلول‌پاشی پوترسین در غلظت‌های صفر، 1 و 2 میلی‌مولار بود. نتیجه‌ها نشان داد که ویژگی‌های رشدی تنه‌جوش‌های خرما، در شرایط تنش خشکی کاهش یافت. کاربرد پوترسین در شرایط شاهد (بدون تنش خشکی) باعث بهبود ویژگی‌های رشدی تنه‌جوش‌های خرما شد. مشخص شد که پوترسین در غلظت 2 میلی‌مولار باعث کاهش اثرهای تنش خشکی می‌شود. محتوای نسبی آب برگ‌ها، مقدار پرولین، فعالیت آنزیم‌های آسکوربات پراکسیداز، کاتالاز و گایاکول پراکسیداز با اعمال تیمار پوترسین 2 میلی‌مولار افزایش و مقدار پراکسید هیدروژن کاهش یافت. نتیجه‌های به دست آمده در این پژوهش نشان داد که تنش خشکی بر کلیه ویژگی‌های رویشی تنه‌جوش‌ها تاثیر منفی گذاشت و پوترسین تا حدی توانست سبب بهبود شاخص‌های رشد تنه‌جوش‌های خرما شود. همچنین مشخص شد که تنه‌جوش‌های خرمای رقم ‘مضافتی’ تنش خشکی در حد 45% ظرفیت زراعی را می‌توانند تحمل کنند.