پاسخ‌های فیزیولوژیکی و زیست‌شیمیایی پایه GF677 (دورگه هلو و بادام) به تنش خشکی درون شیشه‌ای

واکنش‌های فیزیولوژیکی و زیست‌شیمیایی پایه gf677، هیبرید هلو و بادام (prunus persica × p. amygdalus) به تنش خشکی ناشی از پلی اتیلن گلیکول (peg-6000) در محیط جامد و مایع بررسی شد. این پژوهش در قالب طرح کامل تصادفی به طور جداگانه انجام شد. گیاهک های پایه gf677 برای بررسی اثر تنش خشکی به محیط کشت پرآوری موراشیگ و اسکوگ (ms) دارای 1 میلی‌گرم در لیتر بنزیل آدنین و 1/0 میلی‌گرم نفتالن استیک اسید در چهار سطح خشکی (صفر (شاهد)، 10، 20 و 30 گرم بر لیتر پلی اتیلن گلیکول) واکشت شدند. بعد از گذشت شش هفته نتیجه‌ها نشان داد، سطح‌های خشکی در محیط جامد و مایع بر تمام ویژگی‌های اندازه‌گیری شده اثر معنی‌داری داشت. فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان (کاتالاز و پراکسیداز)، مقدار پروتیین کل، مقدار پرولین و قندهای محلول به طور معنی‌داری با افزایش سطح‌های خشکی در محیط کشت جامد و مایع افزایش یافت. افزایش مقدار پروتیین کل، مقدار پرولین و قندهای محلول در محیط مایع بیشتر از جامد بود. قندهای محلول افزایش غیر معنی‌داری در سطح‌های مختلف خشکی در محیط جامد داشتند. شاخص کلروفیل برگ با افزایش سطح‌های خشکی کاهش یافت. کاهش کلروفیل برگ در محیط جامد بیشتر از محیط مایع بود. تنش خشکی در هر دو محیط (جامد و مایع) باعث فعال شدن سازوکارهای دفاعی پایه gf677 همچون سیستم دفاع آنتی‌اکسیدانی، تنظیم اسمزی توسط پرولین و قندهای محلول و همچنین افزایش پروتیین سازی شد و این افزایش در محیط مایع بیشتر بود. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که تنش خشکی در محیط مایع در مطالعه تحمل گیاهان به تنش خشکی موثرتر و دقیق‌تر می‌باشد.