تاثیر غلظت‌های مختلف کیتوزان و پوشش‌های بسته‌بندی بر عمر انبارمانی قارچ خوراکی تکمه‌ای

با وجود ارزش غذایی بسیار بالای قارچ خوراکی، عمر انباری کوتاه آن برای توزیع و عرضه قارچ محدودیت ایجاد می‌کند. بنابراین فیزیولوژی پس از برداشت آن به مطالعه بیشتری نیاز دارد. به نظر می‌رسد استفاده از پوشش خوراکی کیتوزان برای پس از برداشت قارچ مناسب باشد. بنابراین، پژوهش حاضر جهت یافتن بهترین غلظت کیتوزان و پوشش پلاستیکی برای افزایش عمر انبارمانی و کاهش پسماندهای پس از برداشت قارچ انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل اسپلیت در زمان در قالب طرح کامل تصادفی در سه تکرار با 4 غلظت کیتوزان (0، 5/0، 1 و 2%) و 5 نوع پلاستیک: بسته‌بندی در سلفون (شاهد)، پوشش پلی‌اتیلن با ضخامت 45 میکرون، پوشش بی‌اکسیلاری‌اریینتت –پلی‌پروپیلن (با دو ضخامت 25 و 35 میکرون) و پوشش کست‌پلی‌پروپیلن با ضخامت 25 میکرون) و مدت زمان 0، 7، 14، 21 و 28 روز نگهداری در انبار در دمای 1 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 90% انجام شد. پس از هر دوره نگهداری در انبار، قارچ‌ها از نظر برخی ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی ارزیابی شدند. نتیجه‌ها نشان داد کیتوزان اثر معنی‌داری بر تمامی شاخص‌های مورد بررسی به جز ماده‌های جامد محلول در سطح احتمال 1% داشت. بالاترین مقدار سفتی، ماده‌های جامد محلول، ph، اسیدیته قابل تیتراسیون و کم‌ترین کاهش وزن و پوسیدگی در قارچ‌های تیمار شده با کیتوزان 2% و بسته‌بندی شده در پلاستیک بی‌اکسیلاری‌اریینتت‌پلی‌پروپیلن 35 میکرون به دست آمد. کم‌ترین سفتی بافت و اسیدیته قابل تیتراسیون و بیشترین کاهش وزن و پوسیدگی در تیمار شاهد مشاهده شد. این پلاستیک کاهش وزن را از 56/14% در شاهد (سلفون) به 75/0% رسانید.