کاهش اثرهای نامطلوب تنش شوری در توت‌فرنگی با کاربرد سالیسیلیک اسید و متیل جاسمونات

تنش شوری از مهم‌ترین تنش‌های محیطی می‌باشد که رشد و عملکرد گیاهان را کاهش می‌دهد. سالیسیلیک اسید و متیل جاسمونات به عنوان پیام آور درون ‌زا مسیول انگیزش تحمل به تنش در گیاهان می‌باشند. در این پژوهش، اثر سالیسیلیک اسید، متیل جاسمونات و کلرید سدیم بر رشد رویشی گیاه توت‌فرنگی مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور، گیاهان مورد آزمایش، در مرحله 7-6 برگی، با سالیسیلیک اسید (سه غلظت 1/0، 5/0 و 75/0 میلی‌مولار)، متیل جاسمونات (سه غلظت 25/0، 5/0 و 75/0 میلی‌مولار) و یا آب مقطر (شاهد) محلول‌پاشی شدند. سپس گیاهان در معرض تیمار شوری (در سه غلظت صفر، 30 و 60 میلی‌مولار نمک کلرید سدیم) قرار گرفتند. نتیجه‌ها نشان داد اگرچه تنش شوری ویژگی‌های رشد رویشی (تعداد برگ، طول و قطر دمبرگ، وزن تر و خشک شاخساره و ریشه) را کاهش داد اما کاربرد سالیسیلیک اسید و متیل جاسمونات اثرهای مضر تنش شوری را در گیاه بهبود بخشید. شوری همچنین باعث کاهش شاخص کلروفیل شد. در غلظت‌های 1/0 میلی‌مولار سالیسیلیک اسید و 75/0 میلی‌مولار متیل جاسمونات شاخص کلروفیل نسبت به شاهد به طور معنی‌داری افزایش یافت. همچنین با افزایش شوری نسبت سدیم به پتاسیم در ریشه و برگ افزایش یافت و کاربرد سالیسیلیک اسید و متیل جاسمونات سبب کاهش این نسبت در شاخساره شد گرچه در ریشه کاربرد هورمون‌ها تغییر معنی‌داری در نسبت سدیم به پتاسیم ایجاد نکرد. سنجش فعالیت آنزیمی نشان داد که فعالیت آنزیم پراکسیداز در برگ‌ها در شرایط تنش شوری و با کاربرد غلظت 5/0 میلی‌مولار سالیسیلیک اسید و 25/0 میلی‌مولار متیل جاسمونات افزایش یافت.