اثرهای غلظت و روش کاربرد پاکلوبوترازول بر کاهش شوک انتقال نشای خیار و مقاومت آن به تنش کم‌آبی

به منظور بررسی مناسب‌ترین غلظت و روش کاربرد پاکلوبوترازول بر کاهش شوک انتقال و مقاومت نشای خیار رقم ‘رشید’ به کم آبی، آزمایشی به صورت فاکتوریل 2×3×4 در قالب طرح کامل تصادفی اجرا شد. تیمارها شامل چهار روش تیمار با پاکلوبوترازول شامل خیساندن بذرهای خیار با پاکلوبوترازول قبل از کاشت، کاشت بذرها در سینی کاشت و محلول‌پاشی در مرحله دو برگ حقیقی، کاربرد خاکی پاکلوبوترازول و غوطه‌ور کردن ریشه نشاها قبل از انتقال به گلدان اصلی بود. فاکتور دوم شامل سه غلظت 0، 25 و 50 میلی‌گرم در لیتر پاکلوبوترازول و فاکتور سوم دو شیوه آبیاری (آبیاری کامل و کم‌آبیاری) بود که در آن تمام گیا‌هان در همه تیمارها به دو دسته تقسیم و نیمی از آن‌ها هر روز تا حد ظرفیت مزرعه و نیمی پس از هر بار رسیدن به نقطه پژمردگی آبیاری شدند. نتیجه‌ها نشان داد به جز تیمار غوطه‌ور کردن ریشه سایر تیمارهای پاکلوبوترازول سبب کاهش ارتفاع گیاه شدند. بر خلاف تیمار شاهد که کم‌آبی سبب کاهش معنی‌دار مقدار آب برگ شد در سایر گیا‌هان تیمارشده با پاکلوبوترازول بین مقدار نسبی آب برگ گیا‌هان شرایط کم آبیاری با آبیاری کامل تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. به نظر می‌رسد کاربرد خاکی با محلول پاکلوبوترازول 25 میلی‌گرم در لیتر در شرایط کم آبی بیشترین کارایی را در کاهش شوک انتقال داشت ضمن این که با کاهش محسوس ارتفاع نشا برای صنعت تولید نشا قابل توصیه است. کاربرد خاکی محلول 50 میلی‌گرم در لیتر پاکلوبوترازول نیز بیشترین کارایی را در افزایش مقاومت نشاها به تنش کم‌آبی داشت.