اثر محلول‌پاشی اسکوربیک اسید، تیامین و جیبرلیک اسید بر رشد، گلدهی و برخی ویژگی‌های زیست‌شیمیایی گل جعفری

گل‌های بسترساز ، از گزینه‌های بسیار مناسب به منظور طراحی فضای سبز هستند. گل جعفری با گل آذین‌هایی در رنگ‌های گوناگون و نیز تحمل نسبی به خشکی، از گیاه‌های زینتی پرطرفدار در طراحی فضای سبز به شمار می‌رود. بنابراین، استفاده از روش‌های مناسب برای افزایش عملکرد گیاه‌های باغچه‌ای مانند تعداد گل، قطر گل و دیگر ویژگی‌های مرتبط با طول دوره گلدهی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی، برای بررسی اثر محلول‌پاشی برخی ماده‌های شیمیایی روی رشد، گلدهی و تعدادی از ویژگی‌های زیست‌شیمیایی گل جعفری انجام شد. بدین منظور بذرها در ابتدای فصل در گلدان کشت و گیاه‌ها در مرحله شش برگی و هر 10 روز یکبار در 4 نوبت با محلول‌های صفر و100 میلی‌گرم در لیتر تیامین، صفر و 100 میلی‌گرم در لیتر اسکوربیک اسید و صفر و100 میلی‌گرم در لیتر جیبرلیک اسید به صورت ساده و ترکیبی محلول‌پاشی شدند. نتیجه‌های این پژوهش نشان داد، بیشترین مقدار وزن تر و خشک ساقه و ریشه در تیمار ترکیبی اسکوربیک اسید، تیامین و جیبرلیک اسید به دست آمد. همچنین، تیمار این سه ماده به ترتیب ارتفاع ساقه، طول ریشه، قطر ساقه و متوسط قطر گل را نسبت به شاهد 87/0، 1، 5/1 و 62/1 برابر افزایش داد. یافته‌های این پژوهش بیان‌گر این است که بیشترین مقدار رنگیزه‌های فتوسنتزی و قند احیا در تیمارهای ترکیبی این ماده‌ها در مقایسه با شاهد مربوطه به دست آمد. همچنین ویژگی‌هایی مانند متوسط تعداد شاخه جانبی، شاخص کلروفیل و تعداد گل توسط تیمار ترکیبی این ماده‌ها نسبت به شاهد افزایش قابل توجهی داشت. یک اثر هم افزایی هنگام کاربرد هم‌زمان ویتامین‌ها و تنظیم کننده رشد دیده شد.