تاثیر سولفات روی و نیترات پتاسیم بر رشد، عملکرد و درصد روغن میوه زیتون رقم ’آمیگدالیفولیا‘

این پژوهش به منظور بررسی اثرهای کاربرد برگساره ای سولفات روی و نیترات پتاسیم بر ویژگی های کیفی، کمی و عملکرد روغن درختان یازده ساله زیتون رقم ’آمیگدالیفولیا‘ در دو سال پی در پی 1386 و 1387 به صورت آزمایش فاکتوریل 4×4 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در ایستگاه تحقیقات زیتون کازرون اجرا شد. تیمارها شامل چهار سطح سولفات روی (0، 25/0، 5/0 و 75/0%) و چهار سطح نیترات پتاسیم (0، 5/0، 1 و 5/1%) بود که به تنهایی و با هم در ابتدای مرحله های دوم و سوم رشد میوه (معادل 45 و 120 روز بعد از گلدهی) اعمال شدند. نتایج نشان داد بیشترین حجم میوه با کاربرد هم زمان 5/0% سولفات روی و 5/0% نیترات پتاسیم به دست آمد. وزن میوه تحت تاثیر کاربرد سولفات روی و نیترات پتاسیم قرار گرفت و در مقایسه با میوه درختان شاهد بهبود یافت. به طوری که بیشترین وزن میوه، با کاربرد با هم 5/0% سولفات روی + 5/0% نیترات پتاسیم به دست آمد. محلول پاشی با سولفات روی و نیترات پتاسیم به طور معنی داری سبب افزایش درصد روغن میوه شد. بیشترین میانگین درصد روغن در وزن تر و خشک میوه به ترتیب با کاربرد با هم 5/0% سولفات روی + 1% نیترات پتاسیم و 5/0% سولفات روی به تنهایی حاصل شد. کاربرد با هم سولفات روی و نیترات پتاسیم بر یکدیگر برهمکنش داشتند و بیشترین میزان فنول میوه در تیمار کاربرد با هم 5/0% سولفات روی + 5/1% نیترات پتاسیم مشاهده شد. بنابراین برای دستیابی به افزایش عملکرد میوه می توان کاربرد با هم 5/0% سولفات روی + 5/0% نیترات پتاسیم را در مرحله های دوم و سوم رشد میوه زیتون پیشنهاد کرد.