پاسخ فیزیولوژیک گل شاخه بریدنی آلسترومریا به کارواکرول، تیمول، اسانس آویشن شیراز و نانو ذرات نقره

در این پژوهش اثر غلظت‌های مختلف کارواکرول، تیمول، اسانس آویشن شیراز و نانوذرات نقره به همراه ساکاروز 3% به صورت کوتاه مدت (24 ساعت) در محلول‌های نگهدارنده جهت بررسی برخی ویژگی‌های فیزیولوژیک گل‌های شاخه بریدنی آلسترومریا رقم ’سوکاری‘، بررسی شد. نتیجه‌ها نشان داد که کارواکرول 50 میلی‌گرم در لیتر و نانوذرات نقره 5 میلی‌گرم در لیتر پیری را در گل شاخه بریدنی آلسترومریا رقم ’سوکاری‘ به صورت معنی‌داری به تاخیر انداختند. به طوری که آغاز فرایند پیری و ریزش گلچه‌ها در تیمار 50 میلی‌گرم در لیتر کارواکرول 83/9 روز پس از اعمال تیمار آغاز شد. با پیشرفت گل‌ها به سمت مرحله پیری، مقدار مالون دی آلدهید، فعالیت آنزیم پراکسیداز و نیز مقدار پرولین افزایش یافت اما این مقدار در گل‌های تیمار شده با کارواکرول 50 و 100 میلی‌گرم در لیتر، تیمول 50 میلی‌گرم در لیتر و نانوذرات نقره 5 و 10 میلی‌گرم در لیتر، نسبت به تیمارهای شاهد به طور معنی‌داری کمتر بود. بیشترین مقدار آنتوسیانین در تیمار کارواکرول 50 میلی‌گرم در لیتر به دست آمد. همچنین این تیمار بیشترین مقدار پروتیین را به خود اختصاص داد. اسانس آویشن شیراز در هر دو غلظت 50 و 100 میلی‌گرم در لیتر تاثیر معنی‌داری بر ویژگی‌های فیزیولوژیک بررسی شده در این آزمایش نداشت. در مجموع کارواکرول، تیمول و نانوذرات نقره به کار رفته در این پژوهش توانستند پیری را در گل شاخه بریدنی آلسترومریا رقم ’سوکاری‘ به تاخیر بیندازند.