بررسی پایداری بازده اسانس در گل محمدی (Rosa damascena Mill.) از منطقه‌های مختلف کشور

بازده اسانس گل محمدی (rosa damascena mill) ایران به منظور شناسایی نژادگان‌هایی با اسانس بیشتر و پایدارتر، در موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور مورد ارزیابی قرار گرفت. تعداد 35 توده گل محمدی متعلق به ناحیه‌های مختلف کشور در آزمایشی با استفاده از طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در منطقه‌های مختلف بوم‌شناسی واقع در استان‏های اصفهان، خراسان رضوی، خوزستان، فارس، کرمان، کردستان و مرکزی در مدت دو سال (87-1386) مورد پژوهش قرار گرفتند. تفاوت‌های معنی‌داری (01/0? p) بین توده‌ها، مکان‌ها، محیط‌ها (سال × مکان)، برهمکنش‌های توده × محیط و توده × مکان برای ویژگی بازده اسانس مشاهده گردید. میانگین کل بازده اسانس حدود 029/0% بود و توده‌های سمنان2، اصفهان4، سمنان1، اراک1 و بلوچستان1 به ترتیب با میانگین بازده اسانس حدود 053/0، 045/0، 044/0، 044/ 0و 042/0% بیشترین بازده اسانس را داشتند. در بین مکان‌های مورد بررسی، بیشترین میانگین بازده اسانس معادل 073/0% مربوط به اصفهان (کاشان) و کمترین آن حدود 0037/0% مربوط به مرکزی (اراک) بود. براساس نتیجه‌های تجزیه پایداری، توده‏های چهارمحال1، قم1، خوزستان1، کرمانشاه1 و هرمزگان1 با بازده اسانس به ترتیب برابر 028/0، 028/0، 024/0، 023/0 و 025/0% برای برهمکنش توده و مکان، واجد شرایط پایداری و سازگاری عمومی برای بازده اسانس بودند.