غربال‌گری برای تحمل به خشکی در رقم‌های زیتون

تنش خشکی یکی از مهم‌ترین عامل‌های محدود کننده توسعه کشت درخت‌های میوه در ایران است. با توجه به تنوع ژنتیکی زیادی که بین رقم‌های زیتون از نظر مقاومت به خشکی وجود دارد، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در سه تکرار انجام شد. در این بررسی تیمار تنش خشکی بر اساس درصد تخلیه مجاز رطوبتی خاک در سه سطح 35، 55 و 90% به ترتیب به عنوان شاهد، تنش ملایم و شدید روی نهال‌های یک‌ساله دوازده رقم زیتون به مدت 60 روز اعمال شد. نتیجه‌ها نشان داد که درصد رشد طولی و تبادل‌های گازی در همه رقم‌ها در اثر خشکی کاهش یافت. رقم‌های ’میشن‘ و ’کنسروالیا‘ کمترین کاهش رشد و بیشترین سطح تعرق و هدایت روزنه‌ای را نشان دادند. نسبت وزن خشک ریشه به اندام هوایی در همه رقم‌ها در شرایط تنش افزایش یافت و بیشترین افزایش در رقم‌های ’میشن‘، ’کنسروالیا‘، ’آربیکن‘ و ’روغنی‘ بود. مقدار پرولین و کربوهیدرات‌های محلول در پاسخ به تنش افزایش یافت. تنوع قابل توجهی بین رقم‌ها از نظر مقدار پرولین وجود داشت و بیشترین تجمع در رقم‌های ’آربیکن‘ و ’فدک‘ بود. با توجه به ویژگی‌های اندازه‌گیری شده، در بین نهال‌های رقم‌های مورد پژوهش، رقم‌های ’میشن‘، ’کنسروالیا‘، ’مانزانیلا‘ و ’آربیکن‘ به عنوان مقاوم‌ترین رقم‌ها به خشکی شناخته شدند.