تاثیر ترکیب‌های آنتی‌اکسیدان آرجینین، سدیم نیتروپروساید، پوترسین و پرولین بر عمر گلجایی، نشت یونی و فعالیت چند آنزیم گل نرگس ’شهلای پرپر‘

گل نرگس یکی از گل‌های شاخه بریدنی است که در گروه گل‌های عمر کوتاه طبقه‌بندی می‌شود. برای بررسی تاثیر ترکیب‌های آنتی‌اکسیدان روی ویژگی‌های کمی و کیفی گل نرگس، آزمایشی به صورت طرح کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. ترکیب‌های استفاده شده در این پژوهش شامل اسیدآمینه آرجینین (arg)، اسیدآمینه پرولین (pro)، پوترسین (put) و سدیم نیتروپروساید (snp) هر کدام در غلظت (1، 5 و 10 میکرومولار) بود. آب مقطر نیز به عنوان شاهد استفاده شد. بالاترین عمر گلجایی در تیمار snp 1 میکرومولار و put 5 میکرومولار مشاهده شد که عمر گلجایی را نسبت به تیمار شاهد 3 روز افزایش دادند. کمترین مقدار نشت یونی در تیمارهای put 5 میکرومولار و snp 1 میکرومولار بود که به ترتیب 45% و 51%، نشت یونی را نسبت به شاهد کاهش دادند. یافته‌های این پژوهش همچنین نشان داد در تیمارهای snp 1 میکرومولار، put و pro 1 و 5 میکرومولار عمر گلجایی و فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدان و فنیل آلانین آمونیالیاز (pal) افزایش و فعالیت آنزیم پلی‌فنول اکسیداز (ppo) به طور معنی‌داری کاهش یافت. بنابراین به نظر می‌رسد ترکیب‌های به کار رفته در این پژوهش با کاهش رادیکال‌های آزاد اکسیژن، حفظ سلامت غشا، افزایش ساخت ترکیب‌های فنلی و کاهش فعالیت آنزیم ppo، باعث افزایش کیفیت پس از برداشت گل نرگس گردیده‌اند.